Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΓΩΝΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ Ή ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ;



ΑΝΩΜΑΛΗ ΔΙΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Η ανώμαλη διαστολή του νερού έχει μεγάλη σημασία για την οικονομία της φύσης. Ο πάγος όταν θερμαίνεται, για παράδειγμα από τους -20°  και πάνω, έχει κανονική συμπεριφορά και διαστέλλεται όπως όλα τα στερεά σώματα. Καθώς διαστέλλεται, βέβαια, μειώνεται και η πυκνότητά του. Μόλις φτάσει τους 0° C αρχίζει η τήξη του και για όση ώρα υπάρχει στερεό υλικό η θερμοκρασία παραμένει σταθερή, όση κι αν είναι η παρεχόμενη θερμική ενέργεια.
 Όταν πια ολοκληρωθεί η διαδικασία της τήξης η θερμοκρασία αρχίζει να ανεβαίνει, αλλά παρατηρείται το εξής παράδοξο: Μέχρι η θερμοκρασία να φτάσει τους +4°C, το νερό συστέλλεται συνεχώς, και μόνο μετά από αυτό το όριο (των +4°C) αρχίζει να διαστέλλεται κανονικά όπως όλα τα υγρά.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το νερό να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη πυκνότητα σε θερμοκρασία +4°C, γιατί στη θερμοκρασία αυτή ο όγκος του είναι ο μικρότερος.
Συνέπεια της ανωμαλίας αυτής είναι ότι όταν το νερό κατεβεί στη θερμοκρασία 0°C, τότε γίνεται πιο αραιό από το νερό που έχει θερμοκρασία γύρω στους +4°C και επομένως ανεβαίνει στην επιφάνεια, ενώ το νερό των +4 °C βαθμών πάει στον πυθμένα. Είναι δυνατόν λοιπόν το νερό να παγώσει στις θάλασσες και στις λίμνες μόνο στην επιφάνεια και κάτω από τον πάγο να υπάρχει νερό στους 4°C. Αυτό έχει μεγάλη σημασία για τη διατήρηση της ζωής στις θάλασσες και τις λίμνες.
Αυτό αποδεικνύεται αν βάλουμε ένα παγάκι σε ένα ποτήρι νερό. Τότε το παγάκι θα επιπλεύσει γιατί η πυκνότητά του είναι μικρότερη του νερού.
Αν αντίθετα βάλουμε ένα παγάκι λαδιού σε ένα ποτήρι λάδι, το "λαδοπαγάκι" θα βυθιστεί, διότι η πυκνότητά του είναι μεγαλύτερη από το υγρό λάδι.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ!!!

πηγή:http://www.schools.ac.cy

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

ΜΙΚΡΟΣ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΣ




 Γίνε μετεωρολόγος. Φτιάξε το χάρτη πρόγνωσης καιρού!
ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ

πηγή:http://geogr.eduportal.gr

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το: <<Τερατάκια τσέπης>> του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Πρόκειται για ένα ιταλικό τραγούδι μεταφρασμένο στα ελληνικά. Το τραγουδάει ο τραγουδιστής μαζί με χορωδία μικρών παιδιών.
Όταν το πρωτάκουσα, ήμουν στο αυτοκίνητο με τους γονείς μου. Αρχικά δεν παρατήρησα τα λόγια, αλλά μου άρεσε πολύ η μουσική και ο ρυθμός.Ζήτησα από τον μπαμπά μου να το βρούμε γιατί ήθελα να το ξανακούσω. Έτσι κι έγινε κι αφού το άκουσα, το συζήτησα με τους γονείς μου.
Το τραγούδι αυτό είναι ένας διάλογος ανάμεσα σε έναν μπαμπά και στο παιδί του, ο οποίος αναφέρεται στην αλλαγή του χαρακτήρα των μεγάλων όταν γίνονται γονείς. Θέλουν τα παιδιά τους να κάνουν όσα δεν έκαναν αυτοί, να γίνονται ό,τι αυτοί σχεδιάζουν. Απ' τη μια είναι αυστηροί κι απ' την άλλη θέλουν να είναι φίλοι με τα παιδιά τους. Πολλές φορές τα παιδιά αντιδρούν σ' όλα αυτά. Ό,τι όμως και να λέει ο ένας για τον άλλο, υπάρχει ανάμεσά τους μια σχέση τρυφερή που συνεχίζεται παρά τις κόντρες που υπάρχουν.
Ακούστε το, είναι υπέροχο!!!

Από το Μάρκο Δεληγιάννη


Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΟ 2 ΔΗΜ. ΣΧΟΛ. ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ


Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΤΣΙΚΟ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Πρόσκληση
Σας προσκαλούμε στην  κινηματογραφική βραδιά
που διοργανώνει το Σχολείο μας την
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011 και ώρα 18.30΄
στην Αίθουσα Εκδηλώσεων (Αθ. Διάκου 20 Άνω Βριλήσσια).
Θα προβληθεί η κινηματογραφική  ταινία «Hachiko,η ιστορία ενός σκύλου»
του Λάσε Χάλστρομ.
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ 2ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
 ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ




Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

ΠΩΣ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΟΣΟΥΝ ΑΝ ΜΙΑ ΚΑΚΙΑ ΜΑΓΙΣΣΑ ΣΕ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕ ΣΕ ... ΖΩΟ; από την Άννα Κουκλάκη

Τις μισώ τις μάγισσες, τις μισώ! Είχαμε πάει με τη Φίφη, μια φίλη μου, σ'ένα εμπορικό κέντρο, βράδυ, και στο γυρισμό είδαμε ένα πράσινο φως ανάμεσα σε κάτι δέντρα. Νομίσαμε πως ήταν δασάκι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα πολύ μεγάλο δάσος! Ξαφνικά πίσω από κάτι γέρικα δέντρα με χοντρό και πλατύ κορμό είδαμε πέντε ηλικιωμένες γυναίκες να κάθονται πάνω σε χοντρά κούτσουρα. Είχαν δέρμα σαύρας, πράσινα γατίσια μάτια και γκρίζα μπερδεμένα μαλλιά.Ήταν κοκαλιάρες, με μύτη μελιτζάνα. Φορούσαν σκουρόχρωμο χιτώνα κι είχαν ξυπόλυτα πέλματα. Μόνο που τις έβλεπες φοβόσουν!!!Ήθελες να τρέξεις, να κρυφτείς! Όμως εγώ η...<<ατρόμητη>>...
<<Πάμε να φύγουμε!>> ψέλλισε η Φίφη. Ένα γατίσιο στρογγυλό μάτι γούρλωσε! Μια απ' τις μάγισσες φώναξε: <<ZECAGOMM>> Δεν καταλάβαμε,αλλά επειδή μας κοίταζε, μάλλον ήθελε να πλησιάσουμε. Αρχίσαμε να βαδίζουμε προς το μέρος τους. Η αρχηγός (μάλλον) με κοίταξε. Η διπλανή είπε:<<ΓΡΟΥ>>,η άλλη είπε:<<ΣΟΥ>>,η επόμενη<<ΖΙ>> κι η μεθεπόμενη <<ΑΜ>>.Η αρχηγός φύσηξε την πίπα της κι ο καπνός σχημάτισε μια ...γάτα! Αμέσως άρχισα να κονταίνω, να μαυρίζω, να βγάζω τρίχωμα και τα μάτια μου να πρασινίζουν! Φοβήθηκα πως έγινα μια απ' αυτές, αλλά αυτές δεν είχαν τρίχωμα, ούτε ήταν κοντές. ΜΑΥΡΗ ΓΑΤΑ έγινα! Κάτι παρόμοιο συνέβη και στη Φίφη, αλλά εκείνη έγινε κουνέλι.
Από τότε κανείς δε με χωνεύει, μήτε με συμπαθεί. Μοναχά γρουσούζα με λένε, ενώ τη Φίφη την πήραν από το <<Pet shop>>.Εγώ πηγαίνω και τρώω στα σκουπίδια μαζί με τους <<κανονικούς>> γάτους. Πήγα πολλές φορές στο σπίτι μου, μα δε με κατάλαβαν...
Όμως, ευτυχώς, κάποια μέρα μια κοπέλα με ξανθά μαλλιά με λυπήθηκε και με μάζεψε. Να ΄ναι καλά! Με πηγαίνει στον κτηνίατρο και κάνω τα εμβόλιά μου, με πλένει (αυτό δε μου αρέσει και τόσο) και μου αγόρασε ένα κουβάρι μαλλί για να παίζω. Όμως εγώ βρίσκω τρόπους να...βρωμίζομαι κι αυτή όλο με πλένει! 
Να' ναι καλά και το σχολείο μου! Θυμάμαι ακόμα να γράφω κι έτσι της διηγήθηκα την ιστορία μου ποια είμαι, τι ήμουν, πώς έγινα γάτα...Με συμβούλεψε να συνεχίσω τις ανθρώπινες συνήθειές μου. Μου έχει δώσει ένα κουταλάκι του καφέ για να τρώω, μου έχει φτιάξει και μια οδοντόβουρτσα από ένα ξυλάκι του γιατρού,αυτό για τις αμυγδαλές. Έκοψε ένα κομματάκι σφουγγάρι και το κόλλησε στο ξυλάκι. Η καημένη κάνει ό,τι μπορεί για να νιώσω όμορφα, μα εγώ θέλω τους δικούς μου...
Τις μισώ τις μάγισσες, τις μισώ! Γρρρ...γρρρ...γρρρ...νιαρ...νιαρρρρρρρρ...
- Ξύπνα, ωραία κοιμωμένη μου! Έχεις σχολείο! ακούω τη φωνή του μπαμπά μου.
Πρώτη φορά μού φαίνεται τόσο ωραίο το πρωινό ξύπνημα!!!